Op de lagere school zeiden mijn klasgenootjes altijd: “Bij Githa thuis hebben ze een bibliotheek.” Ons huis ademde vanuit iedere hoek een boek. Mijn vader had altijd en overal een boek in zijn hand.

Ook mijn boekenkast werd langzaam groter en Roald Dahl was mijn favoriete schrijver. Dus, toen ik als klein meisje hoorde dat mijn held naar de stad zou komen, deed ik er alles aan om de schrijver van het leukste kinderboek ooit: ‘Sjakie en de chocoladefabriek‘, te zien. Er waren maar een paar kaartjes verkrijgbaar en het leek wel eeuwen te duren voordat ik het ‘gouden ticket’ bemachtigde, maar het lukte me. Nooit meer zal ik het indrukwekkende moment vergeten, dat ik daar op een groot podium op de stoel van Sinterklaas, die oude schrijver zag zitten.

Toen ik bij De Wilmersberg ging werken, wilde ik niets liever dan lezingen met schrijvers van goede boeken organiseren. Ik belde Boekhandel Broekhuis (toen nog Heinink) in Oldenzaal en samen zetten we een bijzondere samenwerking op. Inmiddels zijn schrijvers als Griet OpdeBeeck, Ilja Gort, Rutger Bregman, Karen Slaughter, Jaap Scholten en Murat Isik bij De Wilmersberg geweest om een lezing te geven.

Ik houd van boeken die gemakkelijk te lezen zijn, zonder wollige omhaal en malle kunstjes die je als lezer het gevoel kunnen geven dat de auteur van het boek zich daarmee boven je verheft.

Een paar van mijn favoriete boeken:

Woud der Belofte van Jean Hegland. Diep in de bossen van Noord-Californië proberen Nell en Eva, twee zusjes wiens ouders kort na elkaar overleden zijn, zich samen zo goed en zo kwaad als het gaat staande te houden op het moment dat de samenleving stopt met functioneren. Juist dit jaar, na de recente lockdown, moet je dit boek lezen. Het is prachtig, soms spannend, maar zeker meeslepend en met bijzondere inzichten. Jean Hegland heeft bovendien een fijne stijl van schrijven. Ik kon het niet wegleggen.

Mijn allerliefste schat van Gabriel Tallent. Dit boek las ik tijdens een vakantie in Meliá Sancti Petri, de grote knappe zus van De Wilmersberg in Andalusië. Het was adembenemend en gruwelijk, maar ik kon het niet wegleggen. Boudewijn moest mij met boek en al bij het zwembad wegtrekken om te gaan eten ’s avonds. Hoofdpersoon is de 14-jarige Turtle, die na de dood van haar moeder opgroeit met haar getergde vader. Ze is meer dan zijn ‘allerliefste schat’. Als ze Jacob, een leuke jongen, ontmoet, die het leven leidt dat haar vader zo verafschuwt – normaal, schoon en ordelijk – ziet ze dat het leven er ook anders uit kan zien. Vanaf dat moment staat de vraag centraal: is ze in staat om te ontsnappen aan haar thuissituatie?

Lampje van Annet Schaap. Dit is echt een pageturner voor de kinderen. Vorige winter heb ik het boek aan de kinderen voorgelezen en ik las iedere dag een extra hoofdstuk voor omdat het zo spannend was. Het verhaal gaat over Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter. Iedere avond beklimt ze alle 61 treden om het licht van de vuurtoren aan te doen. Dan gaat het op een stormachtige avond vreselijk mis….

Een zachte hand van Leïla Slimani. Voor iedereen die houdt van korte spannende literaire romans is dit een aanrader. Zoals bij enge films kreeg ik de neiging mijn ogen dicht te doen bij het omslaan van de volgende pagina. Ondanks de bezwaren van haar man gaat Mirjam, moeder van twee en advocate, weer aan het werk. Ze vinden de ogenschijnlijk perfecte oppas, die zich gaandeweg steeds vreemder gaat gedragen. Totdat het te laat is…

De Keuze van Edith Eva Eger. Dit boek veranderde mijn kijk op het leven voorgoed door de ongekende veerkracht, compassie en moed van de schrijfster. Hoop staat centraal; wat er ook gebeurt in je leven, je hebt altijd een keuze. Edith Eger was 16 jaar toen zij samen met haar ouders en zus naar Auschwitz werd gedeporteerd. Haar ouders werden direct naar de gaskamer gestuurd. Edith en haar zus Martha overleven de oorlog ternauwernood. Edith Eger, psychiater, zette haar verhaal pas 3 jaar geleden, toen ze 90 jaar was op papier.

Wees onzichtbaar van Murat Isik. Terwijl ik een vrij overzichtelijk leven leidde in het rustige Nijmegen in de jaren ‘80 en ‘90, speelde dit bijna wanhopige verhaal van Turkse immigranten zich af in de rauwe Amsterdamse Bijlmer. Vader van het gezin is een tiran, de kinderen moeten zich van moeder zo onzichtbaar mogelijk maken. Het boek voelt als ver weg, maar tegelijkertijd enorm dichtbij. Het is een prettig en toegankelijk boek met een rijke beschrijving van de verschillende gevoelens van de hoofdpersoon Metin. Aanrader voor jong en oud.

Tegen de zon in kijken – doodsangst en hoe die te overwinnen van Irvin D. Yalom. Yalom is één van de meest bekende Amerikaanse psychiaters, maar zette ook een aantal bestsellers op zijn naam. Dit boek is mijn absolute favoriet. Irvin Yalom pleit in ‘Tegen de zon in kijken’ voor een standvastige blik recht in het gezicht van de dood en hij slaagt erin in om dit op een boeiende, bijna lichtzinnige wijze te vertellen aan de hand van gesprekken met zijn cliënten en een paar grote filosofen. Bottom line van zijn boek: een confrontatie met de dood kan veel angst oproepen, maar heeft vooral ook de potentie in zich om het leven enorm te verrijken. Yalom noemt dit de ‘bewustwordingservaring’.

Het einde van de eenzaamheid van Benedict Wells staat absoluut in mijn top 3 van mooiste boeken ooit. Het gaat over vriendschap, verlies en liefde. Drie jonge kinderen worden na het auto-ongeluk waarbij hun ouders omkomen apart van elkaar in een internaat geplaatst, daar proberen ze met dit drama om te gaan. Ik houd van de vlotte, duidelijke schrijfstijl van Wells en zijn prachtige zinnen. Het is het enige boek waarbij ik op het einde echt hebben moeten huilen.

Heb je een leuke tip voor mij? Ik hoor ‘m graag! Mail mij op g.vanvilsteren@wilmersberg.nl.