Loop vol vertrouwen je dromen tegemoet. Leef het leven zoals je dat had gedacht. Als je je leven vereenvoudigt, zullen ook de wetten van het universum eenvoudiger lijken. – Henry David Thoreau
Als klein meisje droomde ik ervan om ‘hotelhoudster’ te worden. Ik zag dan aan zee of in het groen een groot Zwitsers chalet voor me, met rode geraniums aan de balkons. En met een groot zwembad ernaast. Het leek me heerlijk om te werken tussen iedere dag weer andere mensen naar wie ik nieuwsgierig zou zijn. De 24/7 bedrijvigheid, het geroezemoes in het restaurant, het gerinkel van potten en pannen in de keuken. Met in de gangen geuren van exotische parfums die ik niet kende. Of juist geuren die me terugbrachten naar herinneringen aan fijne momenten, zoals ik dat al wel eens ervaren had als ik met mijn ouders in een hotel overnacht had.
Nu, zo’n 35 jaar later, kan ik zeggen dat die droom, via een flinke omweg, aardig uitgekomen is. Want toen ik na het behalen van mijn VWO in Nijmegen, Bedrijfskunde ging studeren in Groningen, was dat alles behalve het rechte pad naar mijn droom. Die droom leek ook verder weg dan ooit toen ik voor Amnesty International en War Child in Amsterdam ging werken. In 2010 maakten Boudewijn en ik een lange reis met onze kinderen, naar Bali, Australië, Nieuw-Zeeland en Maleisië. Toen we terugkwamen hakten we de knoop door en verhuisden wij van hartje Amsterdam naar het platteland van Twente om samen leiding te gaan geven aan De Wilmersberg. De Wilmersberg is één van de mooiste hotels van Nederland, gelegen op een prachtig landgoed van 14 hectare te midden van het glooiende Twentse landschap. Het was ons doel om er samen met de eigenaar en ons team de fijnste plek buiten de grote stad van te maken. Dat lukte toen we in 2020 als enige hotel buiten Amsterdam (en Roermond) in de top 10 van beste hotels van Nederland stonden op Tripadvisor.
Bovenal ben ik dochter, vrouw, moeder en vriendin van alleen maar leuke mensen. Ik lees, schrijf, sport en reis graag en speel sinds drie jaar altsaxofoon. In mijn blog schrijf ik over 10 jaar werken bij De Wilmersberg en in de horeca, het leven achter de IJssel en over mijn persoonlijke leven.